Książka jest ważnym głosem w toczącej się obecnie debacie polsko-niemieckiej na temat wypędzeń i wysiedleń Polaków i Niemców po II wojnie światowej. Thomas Urban rozpatruje ten problem w długiej perspektywie czasowej. Jako początek wypędzeń na dużą skalę przyjmuje wydalenia Polaków z Prus pod koniec XIX wieku, w okresie bismarckowskiego Kulturkampfu. Znaczną część książki poświęca autor okresowi okupacji niemieckiej w Polsce i wypędzeniom po wojnie światowej. Wnikliwie analizuje niemiecką politykę okupacyjną - masowe aresztowania, egzekucje, terror. Temat wypędzenia Polaków i Niemców po II wojnie światowej od lat konfliktuje oba narody i państwa. Zdaniem Urbana wiele napięć i wzajemnych oskarżeń wynika z nieporozumień i braku wiedzy na ten temat. W swojej pracy, opartej na dokumentach i literaturze źródłowej pracy stara się przede wszystkim ustalić fakty. Jeśli są one odmiennie interpretowane przez stronę niemiecką i polską, wyraźnie to podkreśla.
